هدیه به مناسبت میلاد ششمین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت:
سخنانی حکیمانه از امام جعفر صادق (ع)
احادیث گرانبار ازامام جعفر صادق علیهالسلام
1. قالَ علیهالسلام: إِذَا أَرَدْتَ أَنْ تَعْلَمَ صِحَّةَ مَا عِنْدَ أَخِیکَ فَأَغْضِبْهُ فَإِنْ ثَبَتَ لَکَ عَلَى الْمَوَدَّةِ فَهُوَ أَخُوکَ وَ إِلَّا فَلَا. (تحفالعقول، ص۳۵۷(
امام صادق علیهالسلام فرمود: چون خواستى سلامت نفس برادرت را دریابى، او را به خشم آور. اگر در رفاقت با تو استوار ماند، او برادر تو است، وگرنه برادرت نیست.
2. قالَ علیهالسلام: لَا تَعْتَدَّ بِمَوَدَّةِ أَحَدٍ حَتَّى تُغْضِبَهُ ثَلَاثَ مَرَّاتٍ. (تحفالعقول، ص۳۵۷(
امام صادق علیهالسلام فرمود: به رفاقت کسى اعتماد مکن، تا او را [از روی امتحان،] سه بار به خشم آورى.
3. قالَ علیهالسلام: الرَّغْبَةُ فِی الدُّنْیَا تُورِثُ الْغَمَّ وَ الْحَزَنَ وَ الزُّهْدُ فِی الدُّنْیَا رَاحَةُ الْقَلْبِ وَ الْبَدَنِ. )تحفالعقول، ص۳۵۸(
امام صادق علیهالسلام فرمود: میل به دنیا، مایۀ غم و اندوه است و بىمیلى و زهد به دنیا، مایۀ آسایش دل و پیکر است.
4. قَالَ علیهالسلام: لَا یَصْلُحُ الْمُؤْمِنُ إِلَّا عَلَى ثَلَاثِ خِصَالٍ التَّفَقُّهِ فِی الدِّینِ وَ حُسْنِ التَّقْدِیرِ فِی الْمَعِیشَةِ وَ الصَّبْرِ عَلَى النَّائِبَةِ) .تحفالعقول، ص۳۵۸(
امام صادق علیهالسلام فرمود: مؤمن جز به سه خصلت نیک نشود: فهم عمیق در دین، اندازهدارى نیکو در زندگانى و بردبارى بر ناگوارى.
۵. قَالَ علیهالسلام: إِنَّمَا یَأْمُرُ بِالْمَعْرُوفِ وَ یَنْهَى عَنِ الْمُنْکَرِ مَنْ کَانَتْ فِیهِ ثَلَاثُ خِصَالٍ عَالِمٌ بِمَا یَأْمُرُ عَالِمٌ بِمَا یَنْهَى عَادِلٌ فِیمَا یَأْمُرُ عَادِلٌ فِیمَا یَنْهَى رَفِیقٌ بِمَا یَأْمُرُ رَفِیقٌ بِمَا یَنْهَى. (تحفالعقول، ص۳۵۸)
امام صادق علیهالسلام فرمود: تنها کسى مىتواند امربهمعروف کند یا نهىازمنکر نماید که داراى سه صفت باشد: به آنچه امر مىکند و از آنچه نهى مىنماید آگاه باشد، عادلانه امر کند و نهى نماید، با مهربانى و نرمی امر و نهى کند.
6. قَالَ علیهالسلام: صَلَاحُ حَالِ التَّعَایُشِ وَ التَّعَاشُرِ مِلْءُ مِکْیَالٍ ثُلُثَاهُ فِطْنَةٌ وَ ثُلُثُهُ تَغَافُلٌ) .تحفالعقول، ص۳۵۹(
امام صادق علیهالسلام فرمود: مصلحت زندگى و معاشرت اجتماعى، به پیمانهاى پر میماند که دو سوم آن هوش و زیرکى، و یکسومش نادیده گرفتن و تجاهل است.
7. قَالَ علیهالسلام: مَا أَقْبَحَ الِانْتِقَامَ بِأَهْلِ الْأَقْدَارِ) .تحفالعقول، ص۳۵۹(
امام صادق علیهالسلام فرمود: انتقامجویى قدرتمندان چه زشت است.
8. قِیلَ لَهُ مَا الْمُرُوَّةُ؟ فَقَالَ علیهالسلام: لَا یَرَاکَ اللَّهُ حَیْثُ نَهَاکَ وَ لَا یَفْقِدُکَ مِنْ حَیْثُ أَمَرَکَ. (تحفالعقول، ص۳۵۹(
از امام صادق علیهالسلام پرسیده شد: مردانگى چیست؟ فرمود: خدا تو را آنجا که منع کرده، نبیند و آنجا که امر کرده، گم نکند.
9. عَنْ أَبِی عَبْدِ اللَّهِ علیهالسلام قَالَ: مَکْتُوبٌ فِی التَّوْرَاةِ اشْکُرْ مَنْ أَنْعَمَ عَلَیْکَ وَ أَنْعِمْ عَلَى مَنْ شَکَرَکَ فَإِنَّهُ لَا زَوَالَ لِلنَّعْمَاءِ إِذَا شُکِرَتْ وَ لَا بَقَاءَ لَهَا إِذَا کُفِرَتْ. الشُّکْرُ زِیَادَةٌ فِی النِّعَمِ وَ أَمَانٌ مِنَ الْغِیَرِ) .کافی، ج۲، ص۹۴(
امام صادق علیهالسلام فرمود: در تورات نوشته شده: سپاس آنکس که نعمتت داده، بگذار؛ و بر کسى که شکرت گفت، نعمت بخش، که نعمتها با شکرگزارى زوال نپذیرند، و با کفران و ناسپاسى بقا نیابد. سپاسگزارى نعمت را افزون کند، و ایمنى و پناه از دگرگونی [نعمت] باشد.
10. قَالَ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ علیهالسلام: بَرُّوا آبَاءَکُمْ یَبَرَّکُمْ أَبْنَاؤُکُمْ وَ عِفُّوا عَنْ نِسَاءِ النَّاسِ تَعِفَّ نِسَاؤُکُمْ. (کافی، ج۵، ص۵۵۴(
امام صادق علیهالسلام فرمود: با پدران خود خوشرفتارى کنید تا مشمول خوشرفتارى فرزند خود گردید؛ و نسبت به زنان مردم رعایت عفّت و پاکدامنى بنمایید تا زنانتان عفیف و پاکدامن گردند.
11. قَالَ علیهالسلام: مَنِ ائْتَمَنَ خَائِناً عَلَى أَمَانَةٍ لَمْ یَکُنْ لَهُ عَلَى اللَّهِ ضَمَانٌ. (تحفالعقول، ص۳۶۰(
امام صادق علیهالسلام فرمود: هرکه خائنى را امانتدارِ امانتى کند، او را نزد خدا ضمانتى نباشد.
12. قَالَ علیهالسلام: إِذَا سَلَّمَ الرَّجُلُ مِنَ الْجَمَاعَةِ أَجْزَأَ عَنْهُمْ وَ إِذَا رَدَّ وَاحِدٌ مِنَ الْقَوْمِ أَجْزَأَ عَنْهُمْ. (تحفالعقول، ص۳۶۰(
امام صادق علیهالسلام فرمود: یک نفر که از میان جمعى سلام کند، از همه کافى است و یکى هم که از جمعى جواب گوید، کفایت کند.
13. قَالَ علیهالسلام: اتَّقِ اللَّهَ بَعْضَ التُّقَى وَ إِنْ قَلَّ وَ دَعْ بَیْنَکَ وَ بَیْنَهُ سِتْراً وَ إِنْ رَقَّ . (تحفالعقول، ص۳۶۱(
امام صادق علیهالسلام فرمود: از خدا اندکى هم که باشد، پروا کنید؛ و میان خود و خدا پردهاى، هرچند نازک، بگذارید.
14. قَالَ علیهالسلام: مَنْ مَلَکَ نَفْسَهُ إِذَا غَضِبَ وَ إِذَا رَغِبَ وَ إِذَا رَهِبَ وَ إِذَا اشْتَهَى حَرَّمَ اللَّهُ جَسَدَهُ عَلَى النَّارِ) . تحفالعقول، ص۳۶۱(
امام صادق علیهالسلام فرمود: آنکس که هنگام خشم، طمع، ترس، و خواهش نفس خویشتندار باشد، خدا بدنش را بر آتش حرام میکند.